Parlamenter Sistemdeki Hükümet Manzaraları

Bu çalışmamızı “Küsurat Partileri” diye medyada yer alan ve bazen de “ Altısı Bir Arada” tabir edilen irili ufaklı altı tane muhalefet partisinin adeta özlemini çektiği ve kendilerince bir nevi makyajlama yaparak ve bu güne kadar dişe dokunur bir özelliğini de doğru dürüst ortaya koyamadıkları “Güçlendirilmiş Parlamenter sistemin” neye gebe olduğunu ortaya koymak üzere yapmış olduk.

Bu işin başlangıç noktasını da merhum Mareşal Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün vefat yılı olan 1938 yılından itibaren almış olduk. Aşağıda bir bakıma içtimaı anlamına gelen hükümet listelerinden de anlaşılacağı üzere ömrü bazen 1 ay, bazen 3 ay ve bazen de 6 ay ve bir veyabir buçuk yıl gibi kısa sürelerle sona eren ve hükümet demeye bin şahit gerek kavlinden bir manzarayla karşılaşıldığı görülecektir. Bitiş noktasını da 2016 olarak aldığımız bu 78 yıllık süre zarfında 56 tane hükümetin kurulup dağıldığına tanık olunmaktadır. Merhum Adnan Menderes, merhum Süleyman Demirel ve merhum Turgut Özal dönemlerini ve dahi Recep Tayyip Erdoğan dönemini şayet hesaba katmayacak olursanız neredeyse 6 ayda bir hükümetlerin kurulup dağıldığını görürsünüz. Tabii bunlara hükümet denirse.

ŞİMDİ GELELİM HÜKÜMET LİSTESİNE:

İşte muhalefet diye kendilerini vasıflandıranların talip oldukları manzara-i umumiye bu Sevgili dostlar. Bilmem bunun neresine hayran ve meftunlar anlamak mümkün değil. Esasen adına hükümet denilen bu oluşumların hangi alavere dalaverelerle kurulduklarını ise yazı hacmi bakımından buraya alamadım. Şayet o kepazelikleri de buraya alsaydım hem ağlar hem gülerdiniz. İnşallah bir gün de ona teşebbüs ederiz.

Manzarasını sizlere sunduğum tabloda, yukarıda da değinildiği üzere ve gerçekten hükümet denebilecek evsafta iktidar olan ve kimi asılarak katledilen kimilerinin önüne de her türlü engelin çıkarıldığı ve gerçekten millet menfaatini önceleyen liderler olarak bir daha isimlerini anacak olursak başta katledilen merhum Adnan Menderes, aynı çizgiyi takip ederek yönetime talip olan ve alaya alınarak “Çoban Sülü” lakabı takılan merhum Süleyman Demirel ve dahi şüpheli bir ölümle hayattan koparılan merhum Turgut Özal ile elan Cumhurbaşkanı olan Sayın Recep Tayyip Erdoğan tarafından kurulan hükümetleri eleyecek olursanız diğerleri hakkında al birini vur birine demekten öte bir şey kalmaz.

Sevgili dostlar, cidden ben her hangi bir partininsevdalısı olmadığım gibi faal üyesi de değilim. 1965’ten itibaren de hep Ankara’da yaşamaktayım. Dolayısıyla bu meseleleri yakından takip etme fırsatına nail oldum. Sadece çalışma ve başarılara bakarak, her vatandaş gibi ben de sandığa gidip oyunu kullanan bir vatandaşım. İsimlerini yukarıda zikrettiğim bu insanlar kimisi köyünden kopmuş gelmiş, kimisi varoşlarda yaşayan ailelerin birer üyeleri olduğu için, “bu devlet bizden sorulur” tafrasıyla elan da boy gösteren birilerinin veya bazılarının hışım ve saldırılarına uğramışlardır. Oysa bu tavır sahiplerinin Türkiye sevdası, bankalardaki servetleri ve dahi gazino ve diskotek dolaşmalarını temin etme maksadına yöneliktir. Vatan söz konusu olunca herkesten önce palavra türü söylemlerini derhal gündem ederler. Ama cepheye gitmek söz konusu olunca da yavrularına çürük raporu verecek aveneleri hazır vaziyette kendilerini mutlaka bekliyor pozisyonundadır. Ama tüm bunlara rağmen vatan için can feda edenlerin yakınlarına küfür etmekten zerre kadar sakınmadıkları gibi ne kuldan ne de Allah’tan utanırlar.

Kısacası her bakımdan istikbal ve istiklal için elan devam etmekte olan ve milletin onayından geçmiş bulunan ve istikrar abidesi niteliği kazanmış bulunan mevcut uygulamanın behemehâl devam etmesi elzemden öte bir mana taşır olmuştur. Eskiden olduğu gibi kendi ikballeri için arzuladıkları sakil bir uygulamaya niçin ve neden talip olunmakta olduğu mutlak surete araştırılmalı ve buna göre tavır takınmanın fevkalade önem arz ettiğini bilmem söylemeye gerek var mı? Şayet mevcut uygulamanın eksik veya aksak bir tarafı varsa derhal bunun giderilmesine çalışılmalıdır. Geriye yani İRTİCA yapmanın ne anlamı ola ki! Hele bir de bunların içinde ha bire İRTİCA/GERİCİLİKlafını geveleyenlerin temsilcisi durumunda olan ve üstelik Mareşal Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün koltuğunu –hasbelkader- işgal eden birilerine bilmem ne demeli!?

Yukarıda manzarasını sunduğumuz dönemde hükümet (!) oluşturmak için devlet kesesinden peşkeşler çekilerek milletvekili (!) ayartmaları yapılmaktaydı. Bu suretle kendilerine bakanlık tevdi edilenlerin bırakın bakan olma liyakatini,kendisine ikram edilen bakanlığın icra edildiği binaya hademe/odacı dahi olamayacağı vasıfta insanlar olduklarına tanık olunmaktaydı. O tiplerin şimdilerde de kısmen rastlanıldığı üzere sadece paraları vardı. O paraların “ak para mı” kara para mı” olduğu ise zihinleri değil, mideleri dahi bulandırıyordu.

İşte neden ve niçin geriye dönülmek istendiğinin hal-i pür melali bu sevgili dostlar. Dileriz tarih tekerrür etmez. Kalın sağlıcakla.