Şu günlerde futboldan ve daha birçok şeyden önce gelen ve aidiyet bilincimizi ön plana çıkaran gelişmeler yaşıyoruz.
Allah bu birliğimizi, dirliğimizi her zaman daim kılsın.
Geçenlerde değindiğim bir mevzuydu aslında, gündeme gelince bir kez daha yazmak istedim.
Aldığımız başarıların küçümsenmesi ya da şans- tesadüf gibi kelimelerle aslında bir anlamda emeğin de hiçe sayılarak görülmemesi mevzusundan bahsediyorum.
5 yıldır takımın aldığı her başarılı sonucu öylesine, her tutan hedefi tesadüfi, her atlanılan turu şans olarak gören zihniyete Şampiyonlar Ligi kupasını da verseniz fayda etmez; zira onların derdi takım ya da memleket olmadı hiçbir zaman.
Ligi 5. sırada bitirmemiz diğer takımların beceriksizliği, Türkiye Kupası’nda yarı final oynamamız yüzyılda bir olacak bir olay, 4 büyükleri sahamızda eze eze yenmemiz ise biz değil, onlar istedikleri için.
Ve en büyük ballı tarafımız pek tabi başkan Adil Gevrek!
Anası onu Kadir Gecesi doğurmuş.
Bu kadar şanslı, bu kadar Allah’ın sevdiği, bu kadar bahtı açık birisi olmazmış!
Zaten Galatasaray karşısında da 1 puanı biz almamışız, Fatih Terim kadroda revizyona gittiğinden adamların yıldızları kadroda yokmuş da ondan…
Bir de üstüne bizim şanslı tarafımız eklenince ortaya 1-1’lik sonuç çıkmış.
Hele 5-1’lik Denizli galibiyetini hiç konuşmayalım, o maçı biz kazanmadık, Denizli kaybetti!
Yani anlayacağınız son 5 yıldır alınan hiçbir başarı ne kulübe, ne yönetime, ne de başkana ait.
Tamamen gaipten güçlerin kontrolü altında elde edilmiş emeksiz-zahmetsiz başarılar!
Bunları yazan çizen sözüm ona zihniyetler ondan sonra da çıkıp niye kimse bize saygı duymuyor diye söyleniyor.
Ne demeli bunlara şimdi, siz söyleyin.
